Powoli wspinamy się kamienistą ścieżką. Las rozrzedził się i rozpadł na niewielkie grupy świerków otoczone płatami kosodrzewiny. Naszym celem jest pokryty skalnym rumoszem i niskimi murawami wysokogórskimi szczyt Babiej Góry (1752 m n.p.m.), królowej Beskidów, które – podobnie jak Tatry i Bieszczady – należą do ciągnącego się od Rumunii po Austrię łuku Karpat. Nie jest to samotna wyprawa. Oprócz nas szlakiem wędrują też inni: pojedynczo, częściej grupami. Razem tworzymy kolorowy i głośny tłum. Zazwyczaj nieświadomy swojego wpływu na wyjątkowo wrażliwe górskie ekosystemy, które – poddane nasilającej się w ostatnich latach presji masowej turystyki – ulegają stopniowej degradacji.
Autor: Marta Wantuch
