Doświadczenie i eksperyment jako metody nauczania

Zdaniem Jeannette Vos (Dryden i Vos 2003):
„Uczysz się poprzez to,

• co widzisz,
• co słyszysz,
• co wyczuwasz smakiem,
• co wyczuwasz węchem,
• czego dotykasz,
• co robisz,
• co sobie wyobrażasz,
• co wyczuwasz intuicyjnie,
• co czujesz”.

Kluczowe jest zatem, aby w trakcie nauki wykorzystywać sposoby, które roz­­budzają potencjał ucznia i pozwalają na najbardziej efektywne przyswajanie wiedzy. 

Dzieci w wieku szkolnym preferują problemy otwarte, zagadnienia, które można sprawdzić, przetestować. Chętnie angażują się w nowe działania, podejmują aktywności typu: „poszukaj”, „sprawdź”, „wymyśl”, „wyobraź” (Strzelczyk 2012). Uczniowie działają najefektywniej, gdy sami tworzą i produkują coś nowego, nieznanego (Brzezińska 1994). Proponując aktywności dostosowane do poziomu rozwoju dziecka, należy jak najlepiej wykorzystać jego zasoby. Twórcze działanie zaspokaja ciekawość i robi użytek z pokładów energii, które mają uczniowie (Kujawiński 1990).

Uczniowie w szkole podstawowej mają spontaniczną chęć odkrywania świata. Chcą badać i poszukiwać, i tylko od sposobu realizacji treści nauczania będzie zależeć ich świadomość na temat środowiska w dorosłym życiu (Szczypa i Wojewoda 2017). Dlatego bardzo ważne jest, aby nauczyciele biologii i przyrody wykorzystywali właściwe metody nauczania, co przyczyni się do sukcesu procesu dydaktycznego, rozumianego jako wykształcenie u uczniów postawy poszanowania środowiska przyrodniczego...