Wieloryby – historia nie z tej ziemi

Muszę się do czegoś przyznać. Nie mam w sobie nic z wilka morskiego, a nawet dziecięce przyrodnicze marzenia kierowałem w przestworza i o ptakach chciałem wiedzieć niemal wszystko. Do czasu, gdy na Przylądku Dobrej Nadziei ze specjalnie rozstawionej lunety miałem możliwość oglądania wielorybów. Ten obraz gdzieś ciągle mam w głowie. Skrzyżowanie horyzontu, niebo i ocean, i gody waleni. Widziane z oddali, na wzburzonych wodach, a w tle okrzyki radości i ekscytacji innych oglądających. Szkoda, że nie znałem wtedy książki Nicka Pyensona Podglądając wieloryby. Bo fascynacja światem sprzyja umy...