0
829
Jest największą z dzikich gęsi. Jej naturalny areał obejmuje Amerykę Północną. Introdukowana w Anglii przed niemal 370 laty opanowała większość Wysp Brytyjskich. Ale okazało się, że do Europy spontanicznie zlatują z Ameryki pojedyncze osobniki niemal co roku. Od niemal 90 lat skutecznie została wsiedlona do kilku krajów Europy.
Znana pod naukową nazwą Branta canadensis jest największym gatunkiem spośród dzikich gęsi. Największe przedstawicielki rodzaju Anser – gęś łabędzionosa A. cygnoides i gęgawa A. anser – są wyraźnie mniejsze od największych podgatunków bernikli kanadyjskiej dorastających do ponad metra długości.
Interesujący jest fakt odstępstwa bernikli kanadyjskiej od tzw. reguły Bergmana, która mówi, że osobniki tego samego gatunku z południowej części areału są mniejsze od osobników występujących w jego północnej części. U bernikli kanadyjskiej jest odwrotnie: największe osobniki zasiedlają południe areału, a najmniejsze jego północną część.
Najpotężniejsze kanadyjki należą do preriowego podgatunku Branta canadensis maxima z obszaru Wielkich Równin, a tylko nieco mniejsze są bernikle należące do dwóch innych południowych form: Branta canadensis moffitti z zachodniego pogranicza Kanady i USA oraz do nominatywnego podgatunku Branta canadensis canadensis z pogranicza USA i Kanady w rejonie Wielkich Jezior i tzw. Nowej Anglii. Samce tych 3 podgatunków osiągają 95–110 cm długości, a rozpiętość ich skrzydeł sięga 170–185 cm. Wyjątkowo okazały gąsior należący do największego podgatunku Banta canadensis maxima ważył prawie 11 kg, a rozpiętość jego skrzydeł sięgała 224 cm!
Cztery mniejsze podgatunki bernikli kanadyjskiej, a więc Branta canadensis occidentalis, Branta canadensis fulva, Branta canadensis parvipes i Branta canadensis interior gniazdują na pograniczu tajgi i tundry Alaski i północnej Kanady oraz częściowo w środkowej i wschodniej Kanadzie, a wyjątkowo w tundrze na południu Ziemi Baffina. Osiągają one mniejsze rozmiary – „zaledwie” 75–90 cm długości i 130–165 cm rozpiętości skrzydeł – i tym samym są one podobnej wielkości co nasza gęgawa, która mierzy 74–84 cm długości i osiąga 150–168 cm rozpiętości skrzydeł.
O bernikli kanadyjskiej Anglosasi mówią: It’s an elegant, big goose... I rzeczywiście – wygląda elegancko i jest duża. Mimo, że jej upierzenie zawiera tylko 4 kolory, ich zestawienie i proporcje tworzą subtelną elegancję: czarna głowa ozdobiona białymi policzkami i równie czarna szyja kontrastują z biało-beżowym kolorem piersi i beżowymi bokami oraz szaro-brązowym grzbietem i wierzchem skrzydeł. Dolna część pleców i sterówki są czarne, natomiast kuper (nadogonie) jest biały. Całość uzupełniają czarne tęczówki oczu oraz ciemno-szary dziób i czarne nogi. Młode osobniki przypominają układem kolorystyki upierzenia ptaki dorosłe, ale ich barwy są nieco matowe, a policzek jest żółtawo-biały.
Wielkość i wygląd kanadyjki sprawia, ż...
