Znana pod naukową nazwą Branta canadensis jest największym gatunkiem spośród dzikich gęsi. Największe przedstawicielki rodzaju Anser – gęś łabędzionosa A. cygnoides i gęgawa A. anser – są wyraźnie mniejsze od największych podgatunków bernikli kanadyjskiej dorastających do ponad metra długości.
Interesujący jest fakt odstępstwa bernikli kanadyjskiej od tzw. reguły Bergmana, która mówi, że osobniki tego samego gatunku z południowej części areału są mniejsze od osobników występujących w jego północnej części. U bernikli kanadyjskiej jest odwrotnie: największe osobniki zasiedlają południe areału, a najmniejsze jego północną część.
Najpotężniejsze kanadyjki należą do preriowego podgatunku Branta canadensis maxima z obszaru Wielkich Równin, a tylko nieco mniejsze są bernikle należące do dwóch innych południowych form: Branta canadensis moffitti z zachodniego pogranicza Kanady i USA oraz do nominatywnego podgatunku Branta canadensis canadensis z pogranicza USA i Kanady w rejonie Wielkich Jezior i tzw. Nowej Anglii. Samce tych 3 podgatunków osiągają 95–110 cm długości, a rozpiętość ich skrzydeł sięga 170–185 cm. Wyjątkowo okazały gąsior należący do największego podgatunku Banta canadensis maxima ważył prawie 11 kg, a rozpiętość jego skrzydeł sięgała 224 cm!
Cztery mniejsze podgatunki bernikli kanadyjskiej, a więc Branta canadensis occidentalis, Branta canadensis fulva, Branta canadensis parvipes i Branta canadensis interior gniazdują na pograniczu tajgi i tundry Alaski i północnej Kanady oraz częściowo w środkowej i wschodniej Kanadzie, a wyjątkowo w tundrze na południu Ziemi Baffina. Osiągają one mniejsze rozmiary – „zaledwie” 75–90 cm długości i 130–165 cm rozpiętości skrzydeł – i tym samym są one podobnej wielkości co nasza gęgawa, która mierzy 74–84 cm długości i osiąga 150–168 cm rozpiętości skrzydeł.
O bernikli kanadyjskiej Anglosasi mówią: It’s an elegant, big goose... I rzeczywiście – wygląda elegancko i jest duża. Mimo, że jej upierzenie zawiera tylko 4 kolory, ich zestawienie i proporcje tworzą subtelną elegancję: czarna głowa ozdobiona białymi policzkami i równie czarna szyja kontrastują z biało-beżowym kolorem piersi i beżowymi bokami oraz szaro-brązowym grzbietem i wierzchem skrzydeł. Dolna część pleców i sterówki są czarne, natomiast kuper (nadogonie) jest biały. Całość uzupełniają czarne tęczówki oczu oraz ciemno-szary dziób i czarne nogi. Młode osobniki przypominają układem kolorystyki upierzenia ptaki dorosłe, ale ich barwy są nieco matowe, a policzek jest żółtawo-biały.
Wielkość i wygląd kanadyjki sprawia, ż...
Bernikla kanadyjska
Jest największą z dzikich gęsi. Jej naturalny areał obejmuje Amerykę Północną. Introdukowana w Anglii przed niemal 370 laty opanowała większość Wysp Brytyjskich. Ale okazało się, że do Europy spontanicznie zlatują z Ameryki pojedyncze osobniki niemal co roku. Od niemal 90 lat skutecznie została wsiedlona do kilku krajów Europy.
Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.
