To największa ostoja ornitologiczna w woj. opolskim. Obejmuje obszar środkowej części dorzecza Stobrawy. Na jej terenie stwierdzono łącznie 266 gatunków ptaków. Do najciekawszych lęgowych gatunków na terenie ostoi należą łabędź krzykliwy oraz hełmiatka, z ptaków szponiastych orlik krzykliwy, a z sów – sóweczka i włochatka.
Autor: Marek Stajszczyk
Przyrodnik i historyk, absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Pomysłodawca 2 ostoi ornitologicznych sieci Natura 2000: Grądy Odrzańskie i Dorzecze Stobrawy. Publicysta zajmujący się tematyką zoologiczną i botaniczną oraz hydrologiczną
Różne rodzaje lasów i borów w Polsce są miejscem jej występowania. Żyje w całej niemal Polsce, od borów sosnowych Półwyspu Helskiego oraz bogatych w buki lasów na wyspach Wolin i Uznam, po zdominowane przez świerki pogranicze regla górnego i kosodrzewiny w najwyższych częściach Sudetów i Karpat.
Efektem aktywnej ochrony sępa kasztanowatego na południu Europy jest sześć najnowszych stwierdzeń tego olbrzyma w Polsce. W XIX i XX w. bezmyślnie prześladowany, wyginął zupełnie jako gatunek lęgowy w Europie Środkowej. Jedyne ocalałe populacje europejskie uchowały się w Hiszpanii, Grecji i na Krymie. Ścisła ochrona tego sępa na Półwyspie Iberyjskim wsparła jego powrót do Francji i Bułgarii.
Od co najmniej ośmiu lat występuje w Polsce nowy gatunek drapieżnika. Ten średniej wielkości przedstawiciel rodziny psowatych dotarł do nas spontanicznie z południa Europy i aktywnie kolonizuje bezleśne tereny z dominującym krajobrazem rolniczym o rozległych polach i z enklawami ugorów.
W Polsce wrzesień jest kolejnym miesiącem, w którym wiele różnych gatunków ptaków po zakończonych lęgach podejmuje wędrówkę ku miejscom zimowania.
Jest przedstawicielem rzędu ptaków brodzących Ciconiiformes, w którym obok czapli i bocianów, taksonomowie umieścili także warugę i trzewikodzioba oraz warzęchy i ibisy. Spontaniczny powrót tego ibisa na część dawniej opuszczonych lęgowisk na południu Europy pozytywnie skutkuje coraz częstszymi jego pojawami w Polsce.
Ten osobliwie wyglądający, pochodzący z tropików ptak szponiasty w ostatnich 80 latach skolonizował większość południowo- -zachodniej Europy, a od 2016 r. zaczął pojawiać się także w Polsce.
Obok bociana białego, skowronka i jaskółki jest symbolem wiosny. W Polsce jeszcze 40 lat temu – w latach 80. XX w. – gniazdowała w znacznej liczbie, jednak obecnie w skali kraju stała się nielicznym gatunkiem lęgowym i kandydatem do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Liczniej występuje w okresie migracji, a ostatnio nasila się zjawisko zimowania.
Skrajnie zachodni podgatunek tygrysa kompletnie wyniszczono na zachodzie Azji nieco ponad pół wieku temu. Ostatnie osobniki tygrysa kaspijskiego wystrzelano na początku lat 70. XX w.
O tym, że Rosja – obojętnie, czy carska, czy też sowiecka lub postsowiecka – stanowi zagrożenie nie tylko dla ludzi, ale także dla różnych gatunków zwierząt, świadczy m.in. całkowite wyniszczenie geparda w Azji Środkowej. A w przypadku Iranu, brak znaczących sukcesów w ratowaniu ostatniej populacji tego kota w Azji, odpowiada izolacja tego kraju i brak współpracy z Anglosasami, którzy przyczynili się do skutecznej ochrony geparda w Afryce.
Ten duży stepowy skowronek przebywał na przełomie 2. i 3. dekady marca 2021 r. w okolicach Krosna. Mimo niedużej odległości polskiego Podkarpacia od południowej części Podola, gdzie kalandra szara jest ptakiem lęgowym, stwierdzenie to jest zaledwie jednym z trzech zarejestrowanych w Polsce.
W obecnym wysoce skomercjalizowanym świecie ten nieduży kuzyn naszego zająca szaraka stał się jednym z symboli Świąt Wielkanocnych. Jest ukazywany – zamiennie z zającem – na wszelkiego rodzaju świątecznych ilustracjach, gdzie bywa mylnie nazywany „zajączkiem”.
Dzięki człowiekowi opanował wiele zakątków ziemskiego globu. Mimo całej plejady czyhających nań drapieżców jego możliwości reprodukcyjne okazały się wręcz oszałamiające, co najbardziej uświadomił casus Australii.