Dokarmianie ptaków zimą

Zima – trudny czas

W polskiej tradycji zima kojarzy się z mrozem, śniegiem i lodem. Lektura sienkiewiczowskich „Krzyżaków”, czy „Potopu”, lub rzeczywistość utrwalona na obrazach polskich malarzy, pozwala zorientować się, że dawniej zima kojarzyła się z długimi okresami mrozów i obfitą warstwą śniegu. Bo tak u nas dawniej było – przez ok. 400 lat, tj. od drugiej połowy XVI w., aż do XIX w., panowała tzw. mała epoka lodowcowa, charakteryzująca się m.in. długo utrzymującymi się mrozami podczas półrocza zimowego na całym niemal obszarze Europie Środkowej oraz obfitymi opadami śniegu. W takich warunkach klimatycznych, zimujące u nas zwierzęta regularnie cierpiały na niedostatek pożywienia. Nic  dziwnego, że podczas śnieżnych i mroźnych zim, ludzie na widok różnych wygłodniałych zwierząt, podejmowali się ich dokarmiania. Najbardziej widoczną grupą były ptaki i to one były (i są do tej pory) największymi „beneficjentami” ludzkich altruistycznych odruchów.  
Żyjemy w dobie wyraźnych zmian klimatycznych. Zachodzą one tak szybko, że są widoczne w ciągu naszego życia. O ile np. w latach 80. XX w. mieliśmy do czynienia z trzema srogimi zimami w sezonach 1984/1985 – 1986/1987, to później już nie doświadczyliśmy tak „ostrej serii” mrozów i śniegów. Normą się za to stały zimy łagodne i niemal bezśnieżne. I to nie tylko na nizinach, ale i w górach, np. w Sudetach, gdzie przed 35 laty zimą śnieg sięgał ponad jednego metra, obecnie bywa go do 35–40 cm. 
W związku tak silnymi zmianami klimatycznymi, a tym samym innymi warunkami bytowymi  zwierząt spędzających u nas zimę, nasuwa się pytanie o dalszy sens ich dokarmiania. 

Czy należy dokarmiać? 

To złożone pytanie, na które trudno jednoznacznie odpowiedzieć, należy bowiem  skonkretyzować o  jakie gatunki nam chodzi. Mamy bowiem do cz...