Sztuczna komórka w praktyce

Każdy człowiek, a w szczególności przyrodnik zadaje sobie czasem pytanie o to, czym właściwie jest życie. Intuicyjnie wydaje się nam, że potrafimy udzielić odpowiedzi na to pytanie, ale kiedy zastanowimy się głębiej nad tym tematem i chcemy odpowiedzieć bardziej szczegółowo, to nie jest już tak łatwo.
Biorąc pod uwagę zróżnicowane kryteria, możemy stwierdzić, że najważniejszą cechą tego niesamowicie skomplikowanego procesu fizykochemicznego – określanego przez nas życiem – jest zdolność i jednocześnie potrzeba do ciągłej wymiany materii i energii z otoczeniem. Oczywiście znane nam organizmy żywe wykazują także inne właściwe sobie cechy. Jedną z nich jest zdolność do rozmnażania się, co wynika z ograniczonego czasu życia każdego osobnika.
Najprostszymi formami życia są pojedyncze komórki. Posiadane przez nas dzisiaj techniki pozwalają na syntezowanie w sposób sztuczny wielu organicznych substancji chemicznych – często o bardzo wysokim stopniu złożoności i właściwie poza sposobem powstania nieróżniących się niczym od tych występujących w naturze. A jednak nawet najprostsza komórka ciągle się wymyka jeszcze naszemu poznaniu jako całość – mimo że wiemy już bardzo dużo, można sądzić, że wiele jeszcze czasu minie, zanim będziemy zdolni do sztucznego wytwarzania struktur choćby w przybliżeniu tak skomplikowanych jak te najprostsze mikroorganizmy.
Żywy organizm podlega takim samym prawom fizycznym jak każdy nieożywiony przedmiot. Życie ma jednak to do siebie, że jako skomplikowany zespół różnorodnych procesów wymaga ciągłego dopływu energii w celu utrzymania ich uporządkowania, a więc zachowania niższej entropii w stosunku do otoczenia. Na tym polega fizykalna interpretacja zjawiska homeostazy. 
Wynika z tego także, że życie jako zespół sprzężonych procesów powinno dać się opisać za pomocą zależności fizycznych, chemicznych czy matematycznych; poznanie praw nim rządzących powinno pomóc nam je zrozumieć. Ja...