Rośliny, podobnie jak zwierzęta, muszą prowadzić wymianę gazową z otaczającym je środowiskiem. Z racji różnic fizjologicznych inny jest oczywiście mechanizm całego zjawiska, ale wspólny jest problem regulacji całego procesu. Rośliny, których części nadziemne są pokryte nieprzenikliwą dla gazów warstwą kutykuli, rozwiązują ten problem przy wykorzystaniu wyspecjalizowanych struktur nazywanych szparkami lub aparatami szparkowymi.
U roślin dwuliściennych, niektórych jednoliściennych, nagonasiennych, a także mchów i paprotników cały aparat szparkowy składa się z dwóch komórek szparkowych otoczonych bezpośrednio komórkami epidermy. Najczęściej komórki te mają kształt nerkowaty i tworzą owalny otwór, nazywany też porem aparatu szparkowego. Zgrubienia ścian tych komórek powodują, że zamknięta szparka jest szczelna. U innych grup roślin aparaty szparkowe mogą mieć inną budowę, a w ich skład wchodzą często także pomocnicze komórki towarzyszące, nazywane przyszparkowymi. Możemy więc wyróżnić następujące rodzaje aparatów szparkowych:
POLECAMY
- anizocytyczny – występują 3 komórki przyszparkowe, w tym jedna mniejsza od pozostałych,
- diacytyczny – występują 2 komórki przyszparkowe ułożone...
