Daniel

Daniel Dama dama należy do grupy ­jeleniowatych zwanej podrodziną Cer­vi­nae, reprezentowany przez gatunki także z ro­dzaju Axis, Cervus i Elaphurus. Do tej grupy należą m.in. indyjski jeleń czytal (inaczej: aksis), nasz jeleń szlachetny i chiński jeleń milu. Daniel jest średniej wielkości jeleniowatym: samce są mniej więcej o 1/4 większe od samic: mierzą do 150–155 cm długości i osiągają 95–110 cm wysokości w kłębie, a ważą do 82,5 kg. Samice są mniejsze, mierzą do 140–143 cm długości i osiągają w kłębie 73–87 cm wysokości. Tym samym daniel jest zauważalnie mniejszy od naszego rodzimego jelenia szlachetnego Cervus elaphus, który osiąga do 260 cm długości i 155–160 cm wysokości w kłębie. 
Daniel jest dość kontrastowo ubarwiony – typowe osobniki dorosłe na wierzchu i bokach tułowia są brązowe i mają liczne drobne białe plamy, a zimą szaro-brązowe z niewielką liczbą jasnych plamek lub bez. Dość często zdarzają się także daniele umaszczone nietypowo: są to osobniki niemal zupełnie czarne bądź niemal czysto białe lub ogólnie jasne. Występują też osobniki, które zakwalifikować można jako przejściowe formy barwne. 
Charakterystyczną cechą daniela jest poroże: dorosłe samce posiadają tzw. łopaty (łanie – jak u niemal wszystkich jeleniowatych – są bezrogie). Samce nakładają po raz pierwszy poroże w formie łopat w 4. roku życia (pierwsze poroże pojawia się w drugim roku życia i ma wygląd tzw. szpiców). Najbardziej okazałe poroża występuje u samców daniela w wieku 9–10 lat. Waży ono – w zależności od kondycji samca – od 2,3 do 4 kg i przypomina nieco poroże łosia. Najbardziej efektowne...