Jenot - gość ze wschodu

Gatunki inwazyjne mają bardzo duży wpływ na przyrodę i mogą zagrażać różnorodności biologicznej. Obce gatunki mają możliwość zmieniania siedlisk i przedostawania się do rodzimej fauny, z którą konkurują m.in. o pokarm oraz terytorium. Ponadto są ważnymi wektorami chorób i pasożytów. Krzyżują się również z innymi gatunkami rodzimymi, np. z psami i wilkami, co wpływa na ich zmienność genetyczną. Oprócz skutków ekologicznych mogą mieć znaczny wpływ ekonomiczny na zamieszkałe tereny. W Europie występuje około 45 gatunków obcych ssaków. Należy do nich kilka gatunków ssaków drapieżnych, takich jak norka amerykańska, szop pracz i jenot. Zostały one sprowadzone do Europy ze względu na swoje cenne futro, następnie uciekły lub celowo wypuszczono je na wolność. 

Historia wprowadzenia jenotów do Europy

Historia jenota (Nyctereutes procyonoides) sięga dalekiej wschodniej Azji. Pochodzi on ze wschodniej Syberii, Chin, północnego Wietnamu, Korei oraz Japonii. W latach od 1928 do 1957 r. wypuszczono około 9100 jenotów, w większości pochodzących z hodowli, w ponad 70 rejonach byłego ZSRR. Celem Rosjan było wzbogacenie fauny cennym zwierzęciem futerkowym. Jenot zaadaptował się bardzo dobrze w środowisku Wschodniej Europy i stopniowo zaczął się rozprzestrzeniać na północ i zachód Europy. Obecnie jenot występuje w centralnej i północnej Euro...