Symetria i asymetria w przyrodzie

Słownik języka polskiego PWN definiuje symetrię jako: 

1. „podzielność przedmiotu na odpowiadające sobie jednakowe lub analogiczne części, będące swym zwierciadlanym odbiciem albo pokrywające się po obrocie wokół punktu lub prostej”, 
2. „równowagę i zgodność między poszczególnymi elementami jakiejś całości”. 

Trochę prościej – symetryczne jest to (kształt lub przedmiot), co po odwróceniu, przerzuceniu bądź przeskalowaniu pozostaje niezmienne i podzielić je można na takie same części. Samo słowo symetria, z języka greckiego συμμετρία (symmetría), oznacza „współmierność”. Warto wspomnieć, że właśnie starożytnych Greków szczególnie interesowało to zjawisko. Można powiedzieć, że ówcześni filozofowie, astronomowie, matematycy, artyści czy architekci byli nim zafascynowani. Symbolizowało ono dla nich czystość, doskonałość, wieczność i piękno.
 

Najpowszechniej występującym w przyrodzie rodzajem symetrii jest symetria dwustronna, zwana też bilateralną lub dwuboczną. Najprościej można ją zdefiniować, mówiąc, że obiekt jest dwustronnie symetryczny, jeśli ma jedną płaszczyznę symetrii tzw. strzałkową, dzielącą go na dwi...