Zając szarak

Silny związek zająca z europejską wiosną, wynika z jego wzmożonej aktywności o tej porze roku. W kulturze angielskiej funkcjonuje nawet idiom o „marcowym szaleństwie” zajęcy: – „mad as a March hare”. Szaraki od lutego do przełomu marca i kwietnia są ewidentnie „nadaktywne” – nie dość, że są widoczne na niskich jeszcze oziminach, to jeszcze ich udziałem są często gonitwy, a także „potyczki” między nimi, w tym „boksowanie” się łapami. Takie zachowania dotyczą głównie samców rywalizujących między sobą o względy partnerek. Ale potyczki zdarzają się też samicom, aktywnie broniącym się przed natrętami. I to właśnie ta wiosenna „żwawość” zajęcy, stała się źródłem inspiracji dla ludzi, szukających związanej z naturą symboliki dla zilustrowania nadchodzącej wiosny.
W Polsce żyją trzy gatunki dzikich zającokształtnych Lagomorpha, ale tylko szarak jest taksonem powszechnie znanym. Jeszcze pół wieku temu w Polsce był gatunkiem licznym, powszechnie występującym w krajobrazie rolniczym, ale od przełomu lat 70. i 80. XX w. zaznaczył się silny spadek jego liczebności. Obecnie jest on gatunkiem nielicznym, a lokalnie nawet skrajnie nielicznym. 
Zając szarak Lepus europaeus jest największym spośród wszystkich dziko żyjących europejskich zajęczaków. Dorosłe osob...