0
460
Archipelag Svalbard wraz ze swoją największą wyspą Spitsbergenem są znanym poligonem badawczym w Arktyce. Naukowcy z całego świata odwiedzają to miejsce, aby zbadać, jak zmienia się klimat, hydrologia i funkcjonowanie ekosystemów polarnych. Obszar ten to także poligon dydaktyczny. Na Spitsbergenie znajduje się najbardziej na północ wysunięty uniwersytet na świecie (UNIS), goszczący studentów zainteresowanych biologią polarną, glacjologią oraz współczesnymi problemami Arktyki. Studenci Wydziału Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu mieli okazję poznać przyrodę Spitsbergenu oraz prowadzić badania naukowe w ramach interdyscyplinarnego kursu BioGeoEko. Czego się nauczyli? Co ich zachwyciło, a co przeraziło?
Co oznacza BioGeoEko?
Kurs BioGeoEko realizowany na Wydziale Biologii UAM to inicjatywa kursów w terenie, które łączą wiedzę teoretyczną z praktyką, pozwalają na spotkania z naukowcami z innych ośrodków badawczych, uczą współpracy w nie zawsze komfortowych warunkach mieszkalnych i pogodowych, ale za to w cudownych okolicznościach przyrody. Przy czym zimny i silny wiatr, błotniste przedpola lodowców czy morskie fale nie wszystkim muszą się kojarzyć z czymś cudownym. Jest to po prostu kurs dla ludzi, którzy nie boją się wyzwań. BioGeoEko łączy w sobie elementy biologii, geologii i ekologii, a zestaw tych puzzli ma pomóc studentom zrozumieć, jak działa ekosystem polarny i co mu zagraża. Pierwszy kurs odbył się w lipcu, w europejskiej części Arktyki, na zimnej, majestatycznej i owianej sławą wyspie Spitsbergen. Grupa siedmiu studentów została wyłoniona w trakcie rekrutacji. Byli to studenci różnych roczników i kierunków studiów, zainteresowani różnymi aspektami życia na naszej planecie, pasjonaci nauk o środowisku, zarówno tym ożywionym, jak i nieożywionym. Niektórzy mają już na koncie publikacje naukowe oraz udział w dużych projektach badawczych. Organizator kursu to prof. UAM Krzysztof Zawierucha, zakochany w ekosystemach lodowych i bioróżnorodności regionów polarnych. Pozostali prowadzący to prof. UAM Beata Messyasz, badaczka makro- i mikroglonów, hydrobiolog, ekolog oraz dr Łukasz Grewling, aerobiolog oraz botanik badający pyłki, grzyby i plankton w powietrzu. Kurs trwał zaledwie 10 dni. W tym czasie studenci musieli zmierzyć się z dniem polarnym, wykładami, długimi pieszymi wędrówkami, zbiorem materiału do badań na lodowcu, w tundrze oraz na otwartym morzu (fot. 1 i 2).
POLECAMY
Fot. 1. Chwila odpoczynku przed wymagającym zejściem do celu wyprawy – lodowca Longyearbreen
Fot. 2. Zbiór prób na lodowcu Longyearbreen. W oddali miasteczko Longyearbyen oraz wody Adventfjorden
Svalbard – serce europejskiej Arktyki
A...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Biologia w Szkole"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- ...i wiele więcej!
