Samozapłodnienie – koszty oraz krótkoterminowe korzyści

Zapłodnienie krzyżowe powoduje, że wzrasta różnorodność genetyczna i fenotypowa organizmów potomnych powstałych w wyniku takiego zapłodnienia, a co za tym idzie, organizmy mogą się lepiej przystosować do zmieniającego się środowiska. Osobniki rozmnażające się krzyżowo uzyskały więc w toku ewolucji przewagę nad organizmami preferującymi samozapłodnienie. Jednak u wielu gatunków, nawet blisko spokrewnionych, niektóre rozmnażają się głównie przez samozapłodnienie, a niektóre przez zapłodnienie krzyżowe (Stebbins 1957, Charlesworth & Charlesworth 1979, Runions & Geber 2000). Nie ma jednak ścisłych kryteriów podziału na organizmy rozmnażające się przez samozapłodnienie, zapłodnienie krzyżowe oraz te z mieszanym systemem kojarzenia. Niemniej jednak zakłada się, że organizmy o wskaźniku samozapłodnienia >80% są uważane za samozapładniające (Shimizu & Tsuchimatsu 2015). Ocenia się, że 15% roślin kwiatowych to gatunki z przewagą samozapłodnienia (Goodwillie, Kalisz & Eckert 2005). 

Organizmy mają wiele strategii kontrolowania swojego rozmnażania się. U roślin kwitnących słupki służą do wychwytywania pyłku, zapewniają środowisko do kiełkowania i prowadzą pyłek do zalążni, w której następuje zapłodnienie. Kolor kwiatu i pora dnia, w której roślina kwitnie, mają pierwszorzędne znaczenie, jaki pyłek dociera do słupka. Jednak gdy pyłek ląduje na znamieniu, głównymi sposobami kontrolowania zapłodnienia są interakcje biochemiczne....