Wydaje się, że program zajęć przedmiotów przyrodniczych jest bardzo napięty. Zorganizowanie zajęć terenowych niejednokrotnie ze względów organizacyjnych i finansowych stoi pod znakiem zapytania. Nauczyciele chętnie korzystają z coraz szerszej oferty ośrodków edukacji przyrodniczej. Dziś prawie każde nadleśnictwo, park krajobrazowy, park narodowy posiada swój dział zajmujący się edukacją, gdzie w sposób przystępny ukazywany jest bogaty świat lasu. Na zajęcia z leśnikiem przyjeżdżają zarówno przedszkolaki, jak i uczniowie liceów. Jednak nie każda szkoła czy klasa może sobie pozwolić na dodatkowe ponoszenie kosztów. Niejednokrotnie zdarza się, że ośrodki ze względu na duże zainteresowanie nie mają wolnych terminów. W tym wypadku nauczycielowi pozostaje samodzielne przeprowadzenie zajęć, w których przybliży podopiecznym zagadnienie skomplikowanego ekosystemu leśnego. Oczywisty jest fakt, że każdy nauczyciel ma wypracowany swój sposób prowadzenia i przygotowywania się do zajęć.
Dział: Z praktyki szkolnej
Zebranie klasowe to szansa na nawiązanie współpracy, wspólne wypracowanie satysfakcjonującego rozwiązania oraz okazja do bliższego poznania rodziców swoich podopiecznych. Takie są przynajmniej założenia. Praktyka pokazuje jednak, że zebrania nierzadko przysparzają nauczycielom wielu trudności. Bo jak np. podnieść kwestię ucznia bijącego inne dzieci tak, aby nie rozpętać burzy wśród rodziców? Nie jest to łatwe, ale na szczęście istnieją pewne triki, które pomagają skuteczniej prowadzić rozmowy z grupą.
Klasę szkolną można przyrównać do zespołu pracowników organizacji – uczniowie mogą świetnie współpracować, osiągać coraz lepsze efekty albo buntować się czy pogrążyć się w konfliktach, jeżeli tylko kierownik (nauczyciel) na to pozwoli. Bowiem duży wpływ na grupę ma osoba, która nią przewodzi.
Każdy z nauczanych przedmiotów szkolnych ma swoją specyfikę, tak samo jak każda lekcja ma swój rytm. Przedmioty science charakteryzuje to, że przyciągają uczniów doświadczeniami, zajęciami terenowymi, ale także możliwością zastosowania nowoczesnych metod nauczania, w tym korzystania z zasobów Internetu.
Współczesna edukacja powinna opierać się na rozwiązywaniu zadań problemowych, rozwijaniu naukowego myślenia, a także na doskonaleniu umiejętności współpracy w grupach. W dobie szkoły cyfrowej ciekawą propozycją dla uczniów jest kooperacja w zespołach międzynarodowych. Projekty transgraniczne najczęściej kojarzą się z przedmiotami językowymi, gdzie nauczyciele mają w swoim fachu silne narzędzie – umiejętność posługiwania się jednym z języków obcych. Strach nauczycieli z grupy przedmiotów science przed projektami międzynarodowymi może zostać pokonany w dwojaki sposób. Pierwszy z nich to ścisła współpraca z nauczycielem języka obcego, natomiast ten drugi to samodzielne poradzenie sobie z ewentualnymi barierami. W niniejszym artykule chciałbym opisać prace nad projektem międzynarodowym, którego jestem autorem. Projekt pod tytułem Ecosystems near our schools realizowany był w ramach eTwinningu, a główną szkołą partnerską Szkoły Podstawowej im. Kazimierza Nowaka w Dąbrówce była portugalska Agrupamento de Escolas Alvaro Velho. Łącznie w projekcie wzięło udział 11 szkół aż z 7 państw.