Afrykański pomór świń

Afrykański pomór świń (ang. African swine fever – ASF) jest to choroba występująca wyłącznie u świń do­­mowych, świniodzików i dzików. ASF jest chorobą zakaźną, a wywoływana jest obecnością wirusa w organizmie zakażonego osobnika. I chociaż choroba ta nie jest niebezpieczna dla innych gatunków zwierząt oraz nie stwarza zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka, to stanowi poważny problem natury ekonomicznej, prowadzący do zachwiania gospodarki rolnej i żywieniowej człowieka. Nie należy w tym przypadku pomijać także konsekwencji ekologicznych, zatem warto zapytać o to, jak zmniejszone zagęszczenie dzika będące skutkiem zakażenia ASF wpłynie na ekosystem leśny. Z badań naukowych wynika, że obecność dzika w lasach (w wyniku buchtowania – rycia w glebie) przyczynia się m.in. do znacznego wzrostu stężeń mineralnych węgla i azotu w glebie, co niewątpliwie pozytywnie wpływa na poprawę warunków wzrostu roślin. Dzikom w lesie przypisuje się także funkcję sanitarną; są one zwierzętami wszystkożernymi, które podczas buchtowania zjadają nie tylko nasiona i korzenie, ale również drobne kręgowce i bezkręgowce, które niekoniecznie pozytywnie mogą wpływać na jakość i pożądany wzrost upraw leśnych, np. gryzonie i szkodliwe owady. W wyniku silnego oddziaływania na warstwę ściółki i gleby mineralnej powodują ich zmieszanie nawet na głębokość do 70 cm. W związku z tym dziki silnie wpływają na właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby. Dziki odgrywają także ważną rolę w odnowieniu naturalnym, gdyż podczas buchtowania w poszukiwaniu pokarmu roznoszą nasiona. Można dodać, że dziki mają swój wkład w globalne zmiany klimatyczne, niekoniecznie pozytywny, chodź oczywiście nie tak duży jak ludzie. Naukowcy wykazali, że rycie w glebie przez dziki obniża jej wilgotność, przez co gleby te stają się suchsze. Konsekwencją tego działania jest wzrost emisji CO2 do atmosfery.