Autor: Dr Beata Kowalska
Ukończyła kierunek mikrobiologia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego. Pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Mikrobiologii Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach. Jej działalność naukowo-badawcza koncentruje się głównie na zagadnieniach związanych z mikrobiologią gleby i produktów roślinnych oraz fitopatologią warzyw. Prowadzi badania nad wykorzystaniem bezpiecznych dla środowiska metod ochrony roślin, głównie przy udziale materiałów roślinnych o działaniu allelopatycznym oraz mikroorganizmów antagonistycznych (bakterii i grzybów z rodzaju Trichoderma). Zajmuje się także identyfikacją bakterii patogenicznych oraz monitoringiem skażeń mikrobiologicznych produktów roślinnych pochodzących z upraw ekologicznych i konwencjonalnych.
Autorka ponad 40 publikacji naukowych oraz ponad 50 publikacji popularnonaukowych. Wyniki swoich badań prezentuje podczas naukowych konferencji o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym oraz opracowuje w postaci patentów i wdrożeń do praktyki.
Doktor Beata Kowalska posiada także doświadczenie dydaktyczne jako nauczyciel biologii w szkole podstawowej oraz prowadząca ćwiczenia z mikrobiologii dla studentów.
Termin „mykotoksyny” pochodzi od słów: greckiego mycos – grzyb oraz łacińskiego toxicum – trucizna. Mykotoksynami określa się toksyczne substancje chemiczne wytwarzane przez pewne gatunki grzybów pleśniowych rozwijających się m.in. na produktach żywnościowych i surowcach wykorzystywanych do ich produkcji.
Bakterie fermentacji mlekowej są Gram-dodatnimi niesporującymi ziarenkowcami, pałeczkami lub laseczkami. Przeprowadzają fermentację glukozy do kwasu mlekowego, etanolu i CO2. Wszystkie bakterie mlekowe są beztlenowcami, niektóre z nich tolerują niewielkie stężenie tlenu w środowisku.
Bakterie symbiotyczne roślin motylkowatych bytują w glebie jako saprotrofy, a liczebność ich populacji w środowisku glebowym zależy zarówno od czynników glebowo-klimatycznych, jak i od zabiegów agrotechnicznych.
Szacuje się, że w 1 g piasku pustynnego znajduje się od 1 x 103 do 1 x 106 kolonii promieniowców, podczas gdy w 1 g gleby znajduje się 1 x 107 tych kolonii.
Gleba należy do najważniejszych i zarazem najbardziej skomplikowanych środowisk naturalnych, w których rozwijają się drobnoustroje. Glebę zasiedla ogromna liczba drobnoustrojów, które stanowią 0,2% jej ciężaru i zajmują 1,33% jej objętości.
Bakterie z rodzaju Pseudomonas są najbardziej różnorodną i znaczącą ekologicznie grupą bakterii na naszej planecie. Szczepy tego rodzaju występują licznie we wszystkich naturalnych środowiskach: lądowym i wodnym.