Grzyby endofityczne – hakerami roślin

Odkrycie endofitów grzybowych 

Intensywne badania nad endofitami grzybowymi roślin, szczególnie traw, rozpoczęły się na przełomie lat 80. i 90. XX w. W roku 1943 w Stanach Zjednoczonych pojawia się nowa odmiana kostrzewy trzcinowej (Festuca arundinacea) o nazwie Kentucky 31 (Sikkonen 2000). Był to ekotyp kostrzewy znaleziony na pastwiskach Appalachów. Okazało się, że była to niezwykle tolerancyjna trawa na zmienne warunki środowiska, szybko się do niego przystosowująca, łatwa w hodowli oraz dająca wysokie plony. W krótkim czasie zdominowała inne odmiany tego gatunku. Niestety, rolnicy zauważyli dziwne zachowania wśród zwierząt, które zjadały tę trawę. Bydło unikało słońca, liniało, notowano więcej poronień u zwierząt i spadła produkcja ich mleka. Mykolodzy odkryli, że przyczyną tych zaburzeń u zwierząt były endofityczne grzyby, workowce z rodzaju Epichloë występujące w obrębie tkanek niezwykle bujnej kostrzewy „Kentucky 31”.

Jak wyglądają i jak się rozmnażają?

Strzępki grzybów endofitycznych przerastają nadziemne części roślin i rozmnażają się bezpłciowo, przez podziały strzępek. W hodowli in vitro ich ciało ma postać różnokolorowych strzępek nazywanych mycelium (fot. 1). Część endofitycznych grzybów wykorzystuje nasiona rośliny do transmisji wertykalnej. Zdarza się, często dopiero po wielu pokoleniach gospodarza, że niektóre z nich zaczynają się rozmnażać płciowo. W wyniku zapłodnienia krzyżowego, a potem procesu mejozy, dochodzi...