Łabędź niemy

Łabędź niemy Cygnus olor jest dużym ptakiem: mierzy ok. 140–160 cm długości, a rozpiętość jego skrzydeł sięga 200–240 cm, przy czym samce się nieco większe od samic. Samice są też lżejsze od samców i ważą przeciętnie do 9–12 kg, podczas gdy samce zazwyczaj do 13 kg, a rekordziści osiągają nawet i 20 kg wagi. 

Dorosłe i młodociane osobniki posiadają białe upierzenie, natomiast wy­pierzone pisklęta i osobniki młode do 2. roku życia, są mniej lub bardziej szarobrązowe. Do charakterystycznych cech osobników dorosłych należy czerwony dziób, ozdobiony u nasady czoła czarną guzowatą naroślą. Osobniki we wszystkich klasach wieku często „S”-owato wyginają szyję i stroszą skrzydła, niczym rozpostarte żagle. 

Nazwa „niemy” nie jest właściwa, ponieważ gatunek ten dysponuje dość pokaźnym repertuarem różnych głosów, choć nie tak głośnych i dźwięcznych jak łabędź krzykliwy. Najczęściej słyszymy krótkie, burczące „hrrrrr” lub wyższe w tonie „hior”. Poza tym u lecącego łabędzia niemego bardzo wyraźnie słychać szum skrzydeł. 

Areał

Łabędź niemy gniazduje na rozległych obszarach Eurazji, od Irlandii i atlantyckich wybrzeży Francji, po Mongolię i wschodnią część Chin. Na północ sięga on do zachodniej Norwegii, środkowej Szwecji oraz południowej i zachodniej Finlandii, a także rejonu Moskwy. Skrajnie południowe stanowiska lęgowe tego łabędzia znajdują się w Grecji, Turcji, Azerbejdżanie i Uzbekistanie. Niewykluczone są jego lęgi nad Amu-darią w Turkmenistanie. 

Podczas surowych zim część łabędzi niemych przemieszcza się daleko na zachód i południe, pojawiając się nawet w Hiszpanii, Algie...