Orlik krzykliwy

Ze świata zoologii

Wczesna jesień to czas, kiedy orliki krzykliwe (Clanga pomarina) opuszczają Polskę i kraje sąsiednie, kierując się ku odległym afrykańskim zimowiskom. Zasiedlają słabo zaludnione obszary obfitujące w tereny zalesione, w sąsiedztwie których znajdują się wilgotne łąki i pastwiska. Orlik krzykliwy znajduje się na liście załącznika na liście załącznika nr 1 Dyrektywy Ptasiej, która wymienia najbardziej zagrożone gatunki ptaków występujących w krajach Unii Europejskiej.  

Orlik krzykliwy należy do śred­niej wielkości orłów: mierzy 61–66 cm długości, osiąga 148–168 cm rozpiętości skrzydeł, a wa­ży przeciętnie 1,4–1,6 kg. Dominującym kolorem ubarwienia orlika krzykliwego jest brąz, przy czym ptaki dorosłe posiadają wyraźnie jaśniejszą głowę, szyję i kark oraz wierzch pokryw skrzydłowych. 

POLECAMY

Tak jak u innych gatunków orłów samice są nieco większe i cięższe od samców. W locie zwraca uwagę jego specyficzna sylwetka – „deskowate” skrzydła są stosunkowo szerokie, zaś ogon jest dość krótki, stanowi zaledwie 2/3 szerokości skrzydła. Jedną z kluczowych cech orlika krzykliwego jest układ skrzydeł podczas krążenia i szybowania – są one w nadgarstkach lekko ugięte w dół. To łukowate ugięcie skrzydeł jest typowe dla orlika krzykliwego oraz jego kuzynów – orlika hinduskiego (Clanga hastata) i orlika grubodziobego (Clanga clanga). 

Biotop orlika

Orlik krzykliwy preferuje tereny odludne, charakteryzujące się niewielkim stopniem zmian w krajobrazie. Najchętniej zasiedla mozaikę wilgotnych lasów liściastych lub mieszanych, w sąsiedztwie których znajdują się pastwiska i kośne łąki. Stąd tak liczne jego występowanie na Bagnach Biebrzańskich, w Puszczy Białowieskiej, na Polesiu Lubelskim i we wschodniej części naszych Karpat. 

W rewirze orlika krzykliwego znajdują się obszary zalesione, gdzie gniazduje oraz tereny otwarte, najlepiej wilgotne. Orlik preferuje drzewostany liściaste i mieszane, a unika drzewostanów iglastych, choć na Lubelszczyźnie osiedla się nawet w borach sosnowych. Generalnie zasiedla większe drzewostany, ale na Podlasiu i Polesiu zdarza się, że zajmuje nawet niewielkie, kilkuhektarowej powierzchni zadrzewienia śródłąkowe lub śródpolne. 

Ponieważ większość terenów leśnych zasiedlanych w Polsce przez orlika jest w średnich klasach wiekowych, aby zdobyć pożywienie, musi on wylatywać zazwyczaj na łąki i pastwiska. Inaczej jest w Puszczy Białowieskiej, gdzie w wielu miejscach rosną drzewostany w wieku 120–160 lat, a nawet i starsze, np. w centralnie położonym Białowieskim Parku Narodowym. W istniejących tam rewirach orliki nie wylatują na tereny otwarte, bo te znaj...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów



Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Biologia w Szkole"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Przypisy