0
818
aw się i podziwiaj, poznawaj i ucz. Na drzwiach wejściowych do pierwszego pawilonu Palmiarni Poznańskiej widzimy następujące hasła: „ochrona gatunków”, „rekreacja”, „edukacja”, „badania naukowe”. Poza odpowiednim przygotowaniem merytorycznym przewodnika podstawą jest wiedza na temat gatunków, jakie w tym miejscu możemy zobaczyć, oraz tego, które informacje o nich warto przekazać uczniom. Mieliśmy okazję wspomnieć w pierwszej części, że w palmiarni można spotkać (prawie w każdym pawilonie) rośliny użytkowe, które nie trudno skojarzyć z tymi spotykanymi na co dzień. Co się jednak tyczy roślin ozdobnych – tych, które do naszych domów trafiają z kwiaciarni i centrów handlowych – trzeba ponownie dobrze zgłębić temat. Warto zwrócić na nie uwagę w trakcie zwiedzania, choćby ze względu na rozmiary części z nich, które w środowisku zbliżonym do naturalnego mogą naprawdę zadziwić. Podobnie wiele z tych roślin, będąc w stadium kwitnienia, także ukaże walory niedostępne dla oczu osób, które nie miały okazji osobiście odwiedzić tropikalnych rejonów Ziemi.
Zwiedzanie rozpoczynamy od największego pawilonu z roślinnością subtropikalną. Z roślin, które możemy hodować w domu, wymienimy tu np. szparaga sierpowatego Asparagus falcatus czy dracenę obrzeżoną Dracaena marginata. Ostatnia jest bodaj jedną z najczęściej spotykanych w domach roślin. Jest przy tym bardzo łatwa w uprawie i doskonale znosi warunki panujące w mieszkaniu. Jej cechą charakterystyczną jest pióropusz wąskich liści o ostrym zakończeniu. Oba z wymienionych gatunków należą do rodziny szparagowatych Asparagaceae.
POLECAMY
Przemieszczając się zgodnie z prawostronnym kierunkiem zwiedzania, zarówno w pawilonie roślinności subtropikalnej (nr 1), jak i w kolejnym, gdzie podziwiamy rośliny tropikalne, natrafiamy na znane wszystkim obrazkowate Araceae jak Epipremnum i Monstera. To właśnie tutaj możemy podziwiać prawdziwe pełnowymiarowe okazy tych pnączy. Pierwsza z roślin znana może być także pod swoją niegdyś popularną nazwą wywodzącą się z języka łacińskiego, dlatego często kojarzymy ją jako scindapsus. W rzeczywistości najczęściej mamy do czynienia z bardzo szeroko rozpowszechnionym w uprawie domowej gatunkiem, jakim jest epipremnum złociste Epipremnum aureum. Właśnie pośród roślinności tropikalnej dostrzeżemy łodygi tej rośliny, które meandrując między innymi pnączami po pniach drzew ku słońcu, tworzą coraz większe liście. Systematyczne powiększanie się blaszek liściowych wraz z osiąganiem coraz wyższego piętra lasu to efekt walki o światło, którego w domu raczej obserwować nie możemy, ponieważ zazwyczaj pędy epipremnum, nie mając podparcia, zwieszają się wokół doniczki, a ich liście są równej wielkości. Kolejnym wspomnianym w tym miejscu rodzajem jest monstera o ba...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Biologia w Szkole"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- ...i wiele więcej!
