Niezbędne i toksyczne

Co więcej, są one również niezbędne w utrzymaniu prawidłowego metabolizmu makroelementów. Wyróżniamy dwie grupy w obrębie tych związków. Pierwszą z nich stanowią witaminy, zarówno te rozpuszczalne w tłuszczach, jak i te rozpuszczalne w wodzie, a drugą pierwiastki śladowe, takie jak: wapń, cynk, żelazo, chrom, magnez czy selen. Coraz więcej mówi się na temat funkcji biochemicznych tych składników, a co za tym idzie, o potencjalnych korzyściach wynikających z ich suplementacji. W tym miejscu na podkreślenie zasługuje fakt, że niezwykle istotne jest przyjmowanie suplementów w odpowiednich dawkach, a także konsultacje z lekarzem mające na celu wykluczenie potencjalnie toksycznych skutków ubocznych i interakcji suplementów ze stosowanymi przez pacjenta lekami. Tego rodzaju środki ostrożności są również zalecane ze względu na brak jednoznacznych naukowych dowodów na skuteczność suplementów diety. Ma to związek z wyżej wspomnianymi interakcjami, a także zmiennym, niepotwierdzonym dostatecznie dobrze stopniem ich wchłaniania z przewodu pokarmowego. Nie ma zatem jasnych przesłanek mogących potwierdzić tezę mówiącą, że zwiększona podaż mikroelementów prowadzi do zwiększenia korzyści klinicznych dla pacjenta. Znaczenie tego faktu jest bardzo duże, ponieważ po jednej stronie mamy często niebezpieczny niedobór skutkujący zaburzeniami metabolizmu, a po przeciwnej działanie toksyczne nadmiaru tych składników. Dlatego też ostatnio coraz więcej mówi się na temat szkodliwego działania nadmiaru mikroelementów, bo choć ich obecność w organizmie jest niezbędna, to jak wszystko w nadmiarze, mogą być one trucizną. Wiele państw na całym świecie opracowuje rekomendacje dotyczące zalecanych dawek mikroelementów, bazując między innymi na szczegółowych wynikach badań krwi i tkanek pacjentów przyjmujących określone ich ilości. Mówi się, że u zdrowych członków populacji odpowiednio zbilansowana dieta zawierająca pięć porcji owoców i warzyw dziennie powinna w pełni pokrywać zapotrzebowanie organizmu na pierwiastki śladowe i witaminy. Zupełnie inaczej ma się jednak sytuacja w przypadku chorób związanych ze zmniejszoną podażą tych składników przy równoczesnym wyższym zapotrzebowaniu na nie. Do takich chorób zaliczamy zaburzenia odżywiania, alkoholizm, choroby związane z koniecznością żywienia pozajelitowego, ostre infekcje, operacje chirurgiczne czy urazy wiążące się bezpośrednio z utratą krwi i innych płynów ustrojowych. Również w warunkach fizjologicznych, takich jak menstruacja u kobiet, mogą pojawiać się niedobory pierwiastk...