Światło w ciemności. Bioluminescencja łycznika ochrowego

Laboratorium

Dla naukowca piękno świata jest często tożsame z jego tajemniczością, ponieważ to dzięki niej możemy ciągle poszukiwać, badać i doświadczać nowych zjawisk. 

Na szczęście nieprędko poznamy i zrozumiemy wszystko, tak że do zbadania nie pozosta­nie już nic więcej.

POLECAMY

Jednym z takich dawniej tajemniczych, a dziś już dosyć dobrze zbadanych fenomenów natury jest bioluminescencja.

To, że dawniej tego typu zjawiska były postrzegane jako tajemnicze podkreśla fakt, że wiele z nich zyskało walor mitotwórczy. Przykładowo, spotykane w la­sach próchno drzew będące środowiskiem życia pewnych grzybów w odpowiednich warunkach emituje słabą, ale wyraźnie dostrzegalną w ciemności poświatę. Było to interpretowane jako przejaw obecności groźnych demonów – nocnic, które miały sprowadzać na manowce samotnych wędrowców [1]. 

Już w starożytności Arystoteles i Pliniusz Starszy zauważyli, że rozkładające się drewno w pewnych przypadkach świeci w ciemności, zaś Robert Boyle w XVII wieku stwierdził, że tlen z powietrza jest zaangażowany w ten proces.

Oczywiście, temat ten był wykorzystywany także przez autorów opowieści z dreszczykiem – promieniujące słabym, zimnym blaskiem obiekty były tu wręcz doskonałym rekwizytem, o czym przekonuje nas choćby klasyk literatury grozy Howard Philips Lovecraft w jednym ze swoich opowiadań [2].

Bioluminescencja nie jest wcale takim rzadkim zjawiskiem. Organizmy, u których występuje należą do wielu różnych grup, np. bakterii Bacteria, protistów Protista, grzybów Fungi, jamochłonów Coelenterata, mięczaków Mollusca, skorupiaków Crustacea, owadów Insecta, osłonic Tunicata, a nawet ryb Pisces. Zważając na tak szerokie rozpowszechnienie w przyrodzie, a także na różne mechanizmy zjawiska, pewne jest, że bioluminescencja w toku ewolucji życia na Ziemi powstała wiele razy.

Jeśli chodzi o przykłady bioluminescencji to pierwsze przychodzą na myśl chrząszcze Coleoptera z rodziny świetlikowatych (robaczków świętojańskich) Lampyridae. Na terenie Polski występują trzy gatunki świetlikowatych. Są to:

  • iskrzyk Phausis splendidula,
  • świeciuch Phosphaenus hemipterus,
  • świetlik świętojański Lampyris noctiluca.

Najbardziej znany jest oczywiście ten ostatni. 

W przypadku świetlikowatych (podobnie jak i wielu innych owadów) bioluminescencja pełni rolę atraktanta – pomaga zwabić ewentualnego partnera.

Wśród innych organi...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów



Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Biologia w Szkole"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • ...i wiele więcej!

Przypisy