Żyć z inicjatywą…

W psychologii inicjatywa jest uznawana za jedną z kompetencji miękkich. Polega na tym, że człowiek ją posiadający jest otwarty na poszukiwanie nowych pomysłów lub rozwiązań napotkanych problemów. Angażuje się w swoje działania, stara się zmieniać, ulepszać swoje otoczenie. Umie widzieć możliwości i szanse tam, gdzie pozostali dostrzegają same zagrożenia. Niezależnie, czy dotyczy życia prywatnego, czy zawodowego, inicjatywa przynosi szereg korzyści. Przede wszystkim sprawia, że zamiast biernie czekać na zmiany, samemu zaczyna się je inicjować. Zamiast nieustannie dostosowywać się, zyskuje się wpływ i zaczyna się kształtować swoje otoczenie. Inicjatywa ma też swoje koszty – wysiłek, większą odpowiedzialność, czasami samotność w forsowaniu nowatorskiego i jeszcze mało popularnego podejścia do danej sprawy, innym razem ciężar bycia liderem zmiany.

Mniej niż się wydaje

Według raportu opracowanego w 2014 roku przez Instytut Gallupa – najstarszy ośrodek badania opinii społecznej na świecie – jedynie 13% ludzi dorosłych angażuje się w swoją pracę i przejawia inicjatywę w instytucji lub firmie, która ich zatrudnia. Takie osoby nie tylko widzą sens w tym, czym się zajmują, oraz czerpią z tego niemałą satysfakcję, ale przede wszystkim inicjują szereg zmian, udoskonaleń i innowacji. Pozostali, czyli zdecydowana większość, bez zbytniego zaangażowania wypełniają swoje obowiązki i nic poza tym. Albo do tego stopnia są niezadowoleni ze swojej pracy, że mniej lub bardziej otwarcie nie robią tego, co powinni.