Sieci natury, czyli architektura roślin klonalnych z sukcesem ewolucyjnym

Ewolucyjny sukces to nie tylko bycie tu i teraz, ale sposób na długowieczność. Rośliny klonalne tworzą sieci podziemne i nadziemne istniejące tysiące lat. Gdzie można spotkać te niezwykłe sieci? Wszędzie wokół nas. To truskawka w naszym ogródku, koniczyna na trawniku, skrzyp na polu, ostrożeń na łące, turzyca na plaży, paproć i widłak w lesie oraz wiele innych. Wszystkie te organizmy, powstałe w różnym czasie, należą do różnych grup taksonomicznych, ale mają podobny plan budowy architektury ciała, który zapewnia im sukces trwania – SIEĆ.

Różnorodność architektury sieci

Sieć rośliny klonalnej zbudowana jest z dwóch rodzajów jednostek nazywanych rametami. Rameta podstawowa, tzw. rameta matka (ang. plant mother), powstaje w wyniku rozmnażania płciowego z jednej zygoty. Rameta w wyniku wzrostu wegetatywnego (ten proces nazywa się często rozmnażaniem bezpłciowym) wytwarza drugi rodzaj jednostek – tzw. ramety siostrzane (ang. plant daughter) (Ryc. 1). Nowe ramety siostrzane powstają w wyniku aktywności komórek totipotencjalnych zlokalizowanych w merystemach. Cała roślina zwykle składa się z kilku ramet tego samego klonu i nazywana jest genetem. 
Sieć zbudowana z ramet siostrzanych, połączonych z rametą matką w procesie jej wzrostu wegetatywnego, nazywana jest w ekologii klonem. Ramety połączone są za pomocą kłączy lub rozłogów (Fot. 1). Te organy podziemne i nadziemne to specyficzne „kable informatyczne”, które nie tylko scalają elementy budowy sieci, lecz także dzięki nim przepływają zasoby, sygnały, a także mikrobiom między rametami. Ramety mają zdolność tworzenia wszystkich niezbędnych struktur (m....