O świadomości i edukacji ekologicznej na przestrzeni czasu

Od powstania gatunku Homo sapiens Ziemia zmieniała swoje oblicze. Gatunek ten jak żaden inny starał się podporządkować sobie otaczający świat. Czerpał z zasobów środowiska, zmieniając stosunki wodne, parametry glebowe, hodując i modyfikując zwierzęta oraz ­rośliny. Jednak jedna z największych zmian nastąpiła w krajobrazie. Silny rozwój mózgu człowieka pozwalał mu na coraz lepsze rozumienie zjawisk w przyrodzie, a także oceny przydatności poszczególnych jej elementów. Przyczyniało się to do wzrostu natężenia wykorzystania poszczególnych komponentów środowiska przyrodniczego. Początkowo zastosowane drewno, np. do budowy i ogrzewania domów, zostało zastąpione przez kamień, cegłę, cement. Natomiast do ogrzewania budynków zaczęto wykorzystywać źródła kopalne, takie jak węgiel kamienny, brunatny, ropę naftową, gaz ziemny. Po dość długim czasie rabunkowej gospodarki człowiek zauważył, że jest komponentem środowiska przyrodniczego, a działania niszczące naturę uderzają w niego samego. Zrodziły się idea ochrony środowiska, wyhamowania korzystania z jego zasobów, a także myśl edukacji ekologicznej. Ta ostatnia miała skutkować wzrostem świadomości prośrodowiskowej w społeczeństwach, ponieważ oddziaływanie jednostki na przyrodę zależy od jej wiedzy ekologicznej, postępowania zgodnie z zasadami ekoetyki, a także poczucia odpowiedzialności za stan otaczającego świata. 

Czym jest świadomość ekologiczna?

Największy rozwój świadomości ekologicznej datuje się na XX w. W krajach wysoko rozwiniętych oraz bogatych społeczeństwach zaczęła szerzyć się myśl ekologiczna. Za ważne czynniki sprzyjające temu zjawisku można uznać globalizm, rozwój mass mediów, a także wzrost ilości osób wykształconych. 

Jak rozumieć pojęcie świadomość ekologiczna? W starożytności i średniowieczu słowo świadomość odnosiło się do funkcji jaźni. Oznacza to, że człowiek jako istota rozumna, moralna i działająca jest odpowi...