Sytuacja hełmiatki w Polsce jest kuriozalna – jedna z naszych najrzadszych lęgowych kaczek w większości krajowych miejsc gniazdowania jest narażona na pozyskiwanie podczas późnoletnich i jesiennych polowań na ptactwo wodne. Sprawa dotyczy gatunku skrajnie nielicznie gniazdującego w Polsce, uznanego za jeden z taksonów wpisanych do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt grupującej najbardziej zagrożone gatunki występujące na terytorium naszego kraju.
Dział: Ze świata zoologii
Trzmiele, choć często mylnie nazywane bąkami, są jednymi z większych gatunków należących do rodzimy pszczołowatych. Ekologia i biologia trzmieli została poznana dopiero w XIX wieku przez Frederica Wiliama Lambarta Sladena. W naszym kraju występuje 29 chronionych prawnie gatunków trzmieli, z których 19 znajduje się na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych. Trzmiele są ważnymi zapylaczami wielu gatunków roślin zarówno użytkowych, jak i dziko żyjących. Intensyfikacja rolnictwa oraz modernizacja gospodarstw rolnych prowadząca do drastycznych zmian w krajobrazie (m.in. utrata wielu naturalnych siedlisk, stosowanie oprysków, uprawy monokulturowe, zmniejszenie liczebności roślin dziko rosnących) spowodowała gwałtowny spadek populacji trzmieli.
Jest największą z dzikich gęsi. Jej naturalny areał obejmuje Amerykę Północną. Introdukowana w Anglii przed niemal 370 laty opanowała większość Wysp Brytyjskich. Ale okazało się, że do Europy spontanicznie zlatują z Ameryki pojedyncze osobniki niemal co roku. Od niemal 90 lat skutecznie została wsiedlona do kilku krajów Europy.
Ten średniej wielkości przedstawiciel jeleniowatych jest u nas gatunkiem wsiedlonym przez entuzjastów łowiectwa. Pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego oraz północnej i środkowej części Bliskiego Wschodu. Jako atrakcyjna zwierzyna łowna już w starożytności był hodowany i reintrodukowany przez człowieka na obszary, gdzie wcześniej został eksterminowany. Introdukcje kontynuowano i obecnie występuje nawet w Nowym Świecie i na Antypodach.
Uważany za gatunek borealny, typowy dla jezior i mokradeł północnej części Eurazji. Wielowiekowe prześladowanie (ze względu na mięso i pióra) silnie zredukowało liczebność i zasięg populacji europejskiej. Na początku XX w. gniazdował już tylko na północy Fennoskandii oraz w Rosji. Objęcie go po II wojnie światowej ścisłą ochroną prawną spowodowało odbudowę liczebności i początek procesu rekolonizacji Europy Środkowej i Zachodniej.
O tym, że elektrogeneza i elektrodetekcja to zdolności przydane organizmom żyjącym w środowisku wodnym świadczy fakt, że te zdolności wykształciły się niezależnie aż 11 razy i posługuje się nimi 716 gatunków ryb, a także dziobak australijski (Ornithorhynchus anatinus). Z artykułu dowiecie się, jak ryby generują prąd i w jakim celu. W opracowaniu skupiono się na organach elektrycznych strętw, a także opisano różnice w generowaniu prądu występujące między tym gatunkiem a drętwami.
Ta azjatycka gęś pojawia się w Polsce od niemal pół wieku. W swojej ojczyźnie podejmuje ekstremalne wędrówki, migrując wiosną i jesienią nad Himalajami. W Europie nie musi podejmować aż tak wielkich wyzwań, a jej obecność związana jest ze skuteczną introdukcją w kilku krajach naszego kontynentu.
